Nauczyciel zatrudniony w szkole zna bardzo dobrze jej model wychowawczy i utożsamia się z nim.

Rozumie zatem, że każda osoba jest inna, a zadaniem pedagoga jest pomoc uczniowi w całościowym rozwoju osobowości (zgodnie z zasadą pięciu aspektów: intelekt, wola, emocje, ciało  i duch).  Nauczyciel  będzie mógł skutecznie pomagać uczennicy/uczniowi, jeśli:

– praktykuje te same wartości na lekcji i na przerwie, w szkole i poza nią. Chodzi tu między innymi o prawdomówność, uporządkowane życie osobiste, ducha służby przejawiającego się w świadomości, że celem człowieka jest życie dla innych;

– zachowuje się spójnie (sposób ubierania się, mówienia, zachowania) w całym życiu;

– szanuje różnorodność uczennic/uczniów i rodzin;

– rozwija umiejętność współpracy z innymi nauczycielkami/nauczycielami i z rodzicami;

– dba o solidne przygotowanie merytoryczne, kompetencje pedagogiczne i ciągłe doskonalenie się w tym zakresie.

Nauczyciel rozumie, że rodzice, zakładający Stowarzyszenie „Sternik” oczekiwali od uczących w jego szkołach osób nie tylko wysokich kompetencji dydaktycznych, lecz również postawy życiowej zgodnej z antropologią chrześcijańską. Nauczyciele współpracujący ze szkołą mogą być innego wyznania, o ile szanują wartości głoszone przez Kościół katolicki. Od wychowawców i opiekunów, z racji ich szczególnej roli, rodzice oczekują życia chrześcijańskiego i spójności z zasadami antropologii chrześcijańskiej w życiu zawodowym i prywatnym.

Podobnie jak rodzice, nauczyciele mają dbać o doskonalenie poziomu swojej pracy wychowawczej i dydaktycznej przez podwyższanie kompetencji zawodowych i pracę nad sobą w sferze nabywania cnót szczególnie potrzebnych wychowawcom, takich jak: opanowanie, cierpliwość, dobry humor, sprawiedliwość, wzajemne zaufanie.

Ważnym obowiązkiem nauczyciela jest stały kontakt z rodzicami. Dotyczy to przede wszystkim tutora/doradcy, który ma poświęcać czas na wspólną z rodzicami pracę nad uczniem. To od niego rodzice powinni otrzymywać informacje na temat rozwoju  dziecka w szkole. W szczególnych sytuacjach tutor/doradca może zaprosić na spotkanie z rodzicami nauczyciela innego przedmiotu, aby rozwiązać jakiś specyficzny problem.

Rola i zadania wychowawcy oraz tutora/doradcy

a/ poznać uczennicę/ucznia;

b/ szanować  jej/jego osobisty rytm uczenia się (jedni uczniowie przyswajają wiedzę wolniej, inni szybciej);

d/ oceniać uczennicę/ucznia w sposób całościowy biorąc pod uwagę pracę w kontekście jej/jego uwarunkowań (inteligencja, pracowitość, wysiłek, naturalne talenty);

e/  rozmawiać i doradzać każdemu indywidualnie;

Szczególne znaczenie dla powodzenia procesu wychowawczego ma wzajemne zaufanie rodziców do nauczyciela  i nauczyciela  do rodziców. Na tym zaufaniu buduje się autorytet wychowawców wobec  uczennicy/córki lub ucznia/syna. Z niektórymi nauczycielami (szczególnie tutorami/doradcami) rodzice mogą mieć bardzo bliski kontakt – można go porównać z przyjaciółką/przyjacielem rodziny, kimś kto dobrze zna nas, a my jego.

Głównym zadaniem tutora jest wzmacnianie roli rodziców w wychowaniu dziecka. Dzięki połączeniu wiedzy rodziców o zachowaniu dziecka w rodzinie i wiedzy tutora/doradcy o dziecku w miejscu nauki możliwe staje się wypracowanie konkretnych celów wychowawczych, które są realizowane równolegle w obu miejscach.